میزان شیوع اختلال استرس پس از ضربه ناشی از جنگ در کهنه رزمندگان

چکیده اهداف: پژوهش ها نشان داده اند عوارض روانی جنگ مانند اختلال استرس پس از ضربه گاهی اوقات تا سال ها پس از جنگ نیز قابل دوام هستند. پژوهش حاضر با هدف برآورد میزان شیوع اختلال استرس پس از ضربه در رزمندگان نظامی، پس از 26 سال از خاتمه جنگ انجام شد. ابزار و روش ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی در سال 1393، تعداد 341 نفر از نظامیان یکی از ارگان های نظامی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به روش نمونه گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار پژوهش، فهرست اختلال استرس پس از ضربه- ویرایش نظامی (pcl-m-5)، مقیاس متخصص اجرای ساختاریافته اختلال استرس پس از ضربه براساس پنجمین راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی (caps-5) و پرسش نامه ویژگی های جمعیت شناختی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها: 82 نفر (0/24%) از نظامیان، واجد ملاک های تشخیصی اختلال استرس پس از ضربه بودند و شایع ترین نشانه در آنها در وهله اول برانگیختگی و واکنش پذیری و پس از آن، تغییرات منفی در شناخت و خُلق بود. متغیرهای جمعیت شناختی میزان تحصیلات (191/0-=r؛ 01/0p<)، سن حضور در جبهه (046/0-=r؛ 05/0p<)، مدت حضور در جبهه (107/0=r؛ 05/0p<) و مجروحیت و شدت مجروحیت (347/0=r؛ 01/0p<) با ابتلا به اختلال استرس پس از ضربه ارتباط معنی دار داشتند و 13% واریانس مربوط به اختلال استرس پس از ضربه، توسط عوامل جمعیت شناختی تبیین می شد (01/0p<). نتیجه گیری: پس از گذشت 26 سال از خاتمه جنگ، تعداد زیادی از کهنه رزمندگان نظامی همچنان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه هستند و شایع ترین نشانه آنها برانگیختگی و واکنش پذیری است.